Ο χρόνος (κυλούσε) παράξενα στο δάσος. (Θρόιζε) μαζί με τα πράσινα φύλλα της άνοιξης ή (έπεφτε) αργά μαζί με τις νιφάδες του χιονιού. (Έσταζε) από τα κλαδιά μαζί με τις σταγόνες της φθινοπωρινής βροχής ή (χόρευε) σαν διαμαντόσκονη στις αχτίδες του καλοκαιριάτικου ήλιου. (Κυλούσε) μαζί με τη ζωή και (γινόταν) ένα μ' αυτή.
(Υπήρχαν) πλάσματα στο δάσος σαν τα Εφήμερα, τα μικρά έντομα που (φτερούγιζαν) πάνω από τα ρυάκια το Μάη και που (ζούσαν) μονάχα μια μέρα. ( Ήταν) περίεργο όταν (σκεφτόσουν) πως μόλις και (προλάβαιναν) να δουν μια δεύτερη ανατολή, αν το (προλάβαιναν) κι αυτό. (Υπήρχαν) άλλα ζωάκια που (ζούσαν) πολλά ή λίγα καλοκαίρια και χειμώνες. Και τέλος, (υπήρχαν) οι πράσινοι γίγαντες, τα δέντρα που κανένας δεν (ήξερε) πόσο (ζούσαν). Τα ίδια το (ήξεραν), αλλά τα δέντρα (ένιωθαν) τόσο διαφορετικά το χρόνο!